Jekaterinburg – Rosja
jedno z największych miast Rosji, liczące ponad 1,5 miliona mieszkańców, leży po azjatyckiej stronie Uralu. Jest to miasto wielu kultur. Dzieje rzymskokatolickiej parafii w Jekaterinburgu sięgają XIX wieku. W 1884 r., dzięki wysiłkom miejscowej Polonii wybudowano tutaj kościół.
Historia parafii leżącej na granicy Europy i Azji jest podobna do wielu innych na Syberii. Katolicy, ujarzmieni za cara, mieli jednak swój kościół, bibliotekę, towarzystwo dobroczynności, nawet szkółkę parafialną. Po rewolucji październikowej kościół w Jekaterinburgu został ograbiony przez władze ze wszystkich kosztowności. Szkoła i organizacje przykościelne zostały zlikwidowane. W 1924 r. odebrano plebanię, a w 1930 r. zamknięto kościół i przeznaczono go na bibliotekę. Nieliczne pozostałe przedmioty liturgiczne powędrowały do miejscowego muzeum ateizmu. W falach stalinowskich represji zginęło wielu parafian, których jedyną „winą” było to, że urodzili się Polakami i wyznawali katolicyzm. W 1937 r. został rozstrzelany ostatni duszpasterz Syberii ks. Franciszek Budrys. Znakiem obecności katolików w Jekaterinburgu (wówczas Swierdłowsku) pozostawał do początku lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku budynek kościoła, w którym w tych latach mieścił się dworzec autobusowy. Po wybudowaniu nowego dworca resztki świątyni wysadzono w powietrze.
Wydawało się, że życie religijne musi zaniknąć. W Jekaterinburgu z 40 świątyń, które istniały przed 1917 r. do końca lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku działała tylko jedna prawosławna cerkiew, a całą Rosję miały obsługiwać tylko dwa katolickie kościoły: w Moskwie i Sankt Petersburgu.
Jednak w 1991 r. wraz z wyznaczeniem nowych biskupów dla Rosji, Kazachstanu i Białorusi odrodziła się hierarchia kościoła katolickiego w Związku Radzieckim. W wielu miastach Rosji zaczęły wtedy reaktywować swoją działalność katolickie parafie.
W 1992 r. liczba parafian w Jekaterinburgu nie sięgała 20 osób. Obecnie liczba parafian w Jekaterinburgu przekroczyła trzysta osób. To, że dziś parafia św. Anny w pełni realizuje życie kościelne, wierni zawdzięczają Łasce Bożej, a także niezmordowanej pracy swoich duszpasterzy.
Od 1998 r. pracują tu Siostry Pallotynki, które prowadzą niedzielną szkołę dla dzieci, katechizują dorosłych, opiekują się ludźmi starszymi.
Jubileuszowy Rok 2000 był dla parafii św. Anny w Jekaterinburgu szczególnie obfity w łaski. Ich namacalnym znakiem stała się konsekracja kościoła. Cztery lata wcześniej, po przekazaniu przez miejscowe władze jednego z budynków starej plebani, wierni rozpoczęli budowę nowej świątyni. Pracowali sami parafianie. Pomoc okazały wspólnoty z Polski, Niemiec i Włoch. Co roku, w czasie letnich wakacji, przyjeżdżali seminarzyści z Polski, żeby pomagać w budowie kościoła na Uralu.
Najbardziej wzruszającą chwilą poprzedzającą konsekrację było przekazanie z miejscowego muzeum historycznego figury Serca Pana Jezusa, przed laty należącej do parafii. Dla katolików z Jekaterinburga był to znak nierozerwalności tradycji i łączności pokoleń. Dla starszych parafian, pamiętających mury dawnego kościoła św. Anny – symbol spełnionej sprawiedliwości.