JEZUS MIŁOSIERNY BŁOGOSŁAWI WSPÓLNOCIE SIÓSTR PALLOTYNEK,
KTÓRE DOCZEKAŁY SIĘ TUBYLCZYCH POWOŁAŃ W KAMERUNIE

Wzgórze Mvolyé usytuowane w centrum Kamerunu – to tutaj w roku 1901 dotarła grupa misjonarzy: pallotynów i pallotynek z księdzem biskupem Henrykiem Vieterem na czele, aby przynieść Dobrą Nowinę mieszkańcom regionu zamieszkałego przez plemię Beti. To także tutaj – w kościele pod wezwaniem Ducha Świętego wybudowanym przez pionierów ewangelizacji – w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny nasze dwie pierwsze siostry Kamerunki: s. Ghislaine Koagne Ndeyo Makui i s. Stéphanie Boueda Lonfo złożyły na ręce przełożonej generalnej s. Izabeli Świerad pierwsze śluby zakonne. W tym święcie uczestniczyła również przełożona prowincjalna – s. Mirosława Włodarczyk.
Głównym celebransem Mszy świętej był ksiądz arcybiskup Yaoundé, Jean Mbarga, który poruszył serca wiernych swoją homilią, zaznaczając, że uczestniczy w tym wydarzeniu ze względu na pamięć historyczną o pierwszych misjonarzach i misjonarkach z rodziny pallotyńskiej. Nawiązując do Ewangelii dnia; zaznaczył, że tak jak kuzynka Maryi, Elżbieta, długo czekała na potomstwo, tak i siostry pallotynki czekały sto dwadzieścia cztery lata na pierwsze rodzime powołania. Wyraził przy tym wielką wdzięczność pallotynom i pallotynkom za dzieło pierwszej ewangelizacji.

Wraz z wychowawczynią, s. Weroniką Sakowską, miałyśmy okazję wyjść z domu formacyjnego w Nkol-Avolo, znajdującego się na terenie Archidiecezji Yaoundé, by wraz z trzema noiwcjuszkami ich mistrzynią - s. Anną Kot, doświadczyć cudownej pielgrzymki na terenie diecezji Doume.
Pielgrzymka w roku 2015 z młodymi katolikami diecezji Doume - jakie cudowne doświadczenie w diecezji tego słonecznego poniedziałkowego poranka, 23 lutego 2015r., kiedy to młodzi ludzie katolickiego wyznania rośli w liczbę, by wyznać swą wiarę poprzez marsz z Jezusem. Do każdej z mijanych wiosek triumfalnie wkraczaliśmy z Jezusem ukrzyżowanym, niesionym przez czterech mężczyzn. Co sprawiło, że tak wielki tłum kroczył za Nim z okrzykami radości, śpiewem i tańcem, oddającymi chwałę Bogu?

Czy nie boisz się? - jest to najczęściej zadawane mi pytanie kiedy ktoś dowiaduje się, że jadę na misje. I śmiało odpowiadam: Nie, nie boję się. Kiedy głębiej zastanowię się nad moją odpowiedzią dostrzegam dwie przyczyny takiej odpowiedzi. Po pierwsze tak naprawdę nie wiem co mnie tam spotka, mam w wyobraźni pustą kartkę, więc nie wiem za bardzo czego mogłabym się obawiać. Po drugie nie ja wymyśliłam sobie ten wyjazd. Mam głębokie przekonanie, że Pan Bóg mnie do tego zaprasza, to Jego misja, dzieło Ducha Świętego, więc niech się Pan Bóg martwi. Nawet zadaje sobie pytanie czemu ja? Bo jakiś nadzwyczajnych zdolności w sobie nie rozpoznaję, ani językiem nie władam perfekcyjnie, ani magistra z sobą nie wiozę tylko licencjat. I jakoś te moje braki  paradoksalnie u Pana Boga są wartością, gdyż jestem zdana całkowicie na Niego, na Jego łaskę, na to co usłyszę od Niego. Najcenniejszy walor jaki zawiozę  to moja wiara w Jezusa Chrystusa umęczonego i zmartwychwstałego - i okazało się, że Bogu to wystarczy, wszystkie inne umiejętności to tylko piękny dodatek, który wszakże otrzymałam od Niego.

1 lutego 2015 r. – Wigilią Dnia Życia Konsekrowanego.

Ks. mjr Kryspin Rak  proboszcz parafii p.w. św. Gabriela Archanioła w Zegrzu zaprosił nas wspólnotę sióstr z Centrum  Misyjnego do swojej parafii, by razem z wiernymi uczcić Dzień Życia Konsekrowanego.